Өлсе өлер табиғат, адам өлмес
https://www.nvrislam.net/index.php?j=kz&post=225
Өлсе өлер табиғат, адам өлмес,
Ол бірақ қайтып келіп, ойнап-күлмес.
„Мені" мен „менікінің" айрылғанын
„Өлді" деп ат қойыпты өңкей білмес.
Көп адам дүниеге бой алдырған,
Бой алдырып, аяғын көп шалдырған.
Өлді деуге сыя ма, ойлаңдаршы,
Өлмейтұғын артына сөз қалдырған?
Кім жүрер тіршілікке көңіл бермей,
Бақи қоймас фәнидің мінін көрмей.
Міні қайда екенін біле алмассың,
Терең ойдың телміріп соңына ермей.
Дүниеге дос ақиретке бірдей болмас,
Екеуі тап бірдей боп орныға алмас.
Дүниеге ынтық, мәғшарға амалсыздың
Иманын түгел деуге аузым бармас.
Ибраһим Құнанбайұлы
ولسە ولەر تابيعات، ادام ولمەس،
ول بىراق قايتىپ كەلىپ، ويناپ-كۇلمەس.
„مەنى" مەن „مەنىكىنىڭ" ايرىلعانىن
„ءولدى" دەپ ات قويىپتى وڭكەي بىلمەس.
كوپ ادام دۇنيەگە بوي الدىرعان،
بوي الدىرىپ، اياعىن كوپ شالدىرعان.
ءولدى دەۋگە سىيا ما، ويلاڭدارشى،
ولمەيتۇعىن ارتىنا ءسوز قالدىرعان؟
كىم جۇرەر تىرشىلىككە كوڭىل بەرمەي،
باقي قويماس ءفانيدىڭ ءمىنىن كورمەي.
ءمىنى قايدا ەكەنىن بىلە الماسسىڭ،
تەرەڭ ويدىڭ تەلمىرىپ سوڭىنا ەرمەي.
دۇنيەگە دوس اقيرەتكە بىردەي بولماس،
ەكەۋى تاپ بىردەي بوپ ورنىعا الماس.
دۇنيەگە ىنتىق، ماعشارعا امالسىزدىڭ
يمانىن تۇگەل دەۋگە اۋزىم بارماس.
يبراھيم قۇنانبايۇلى
Сілтеме: https://www.nvrislam.net/index.php?j=kz&post=225