Нақшыбанды әулиемен монақ
https://www.nvrislam.net/index.php?j=kz&post=10
Нақшыбанды әулиемен монақ
Бір күні әигілі әулие шайық Шах Нақшыбанды (1318–1389) алыс жаққа атпен сапарлап бара жатса, жолда сап етіп бір кәпір монақ шыға келіпті де, әулиенің мінген атының тізгінінен ұстай қалыпты.
Ол монақ , "Ей шайық әпенде, сен бұл дүнйе кәпір үшін жәннатта, ал мұхмин-мұсұлман үшін тозақ деп айтыптың ғой, бұл не дегенің? Сен маған қарашы, жарты күн болды, мен жалаңаяқ жаяу келе жатырмын, аяқтарым тілінген жара-жара, ал сен аттың үстінде қиналмаяқ келе жатырсың. Менің басым ашық жалаңбас көлеңкесізбін, төбемнен күн өтіп, терлеп-тепшіп миым қайнап тұр, ал сенің төбеңде көтерген күндігің бар, көлеңкеде келе жатсың. Менің киген киімдерім әбден тозған, жыртық-жыртық қырық шоқпыт, ал сенің үстіңе кигенің сондай әдемі, шаң жұқпағандай, құдды бір бай-мырза қызайдай киінгенсің, сен рақаттасың. Ендеше, қазір маған түсіндірші, неге менің тұрағым жәнәтта, ал сен тұрағың тозақта?" деп сөзін тамамдайды.
Әулие шайық Шах Нақшыбанды, "Менде жылқы үстінде келе жатқалы көп болды, аттың ері бұтыма батып, сандарым сыздап, аяқтарым ұйығаннан оның бар-жоғын сезіне алмай тұрмын. Күннің ыстығынан қорғайтын күндігімды қолыма ұстағалыда ұзақ болды, иығым ашып, қолым талып, қолым иығымнан үзілердей болып тұр. Күннің ыстығынан, басыммен арқа жонымнан шымырлап тер шығып, кинген киімдерім шыққан ашшы теріме әбден малынған. Қадірлі монақ, енді сен айытшы, сенше мен жәннәтта өмір сүріп жатқандаймын ба? Саған келсек, сен жалаңаяқ жүрсің, аяғың құмға күйседе, шағыл тасқа сүрінседе, топыраққа сыздасада, әйтеу аман есен жүріп, сапарыңды шегіп келе жатсың. Тозақта адамдар жанып тұрған өте ыстық оттың үстінде жүру керек болады, ал сен оған қадай шыдайсың? Қайсысы қиын? Бүл жер, әлде ол жер? Бұнда басыңды күн қақтағанымен, тозақта бұрқырап қайнап тұрған қорғасынды басыңа құяды, ал оған қалай шыдамақсың, ол кезде қандай сезінбексің? Менің киген кимімді өзіңнің тозған киімдеріңді салыстырып, налып отырсың, ал тозақта үстіңе оттан жасалған киімдерді кигізеді, ол кезде қайда бармақсың, бойына нені пана етерсің? Қанеки, сен айтшы, аяғыңның астында басып тұрған жерің жәннәтқа ұқсап тұрма, әлде ол жақ жәннәтқа ұқсап тұрма? Сондықтан, бұл дүнйе - осы жер, сен үшін жәннәт. Ал біз үшін жәннәтта осы жердегі секілді қиындықтармен жәйсіздіктер болмайды, онда бұның біреуіде жоқ, онда атқа мініп сапар шегіп арып-талмақ жоқ, шаршамақ жоқ, ыстықтау жоқ, терлемек жоқ, ол арада тек қана рақатпен жайлылық бар, көріп бітпес сансыз әдемілік бар ..." деп жауап беріпті.
Әулйеден мұны естіген монақ, "әшхаду әл лә илаха иллаллах, уа әшхаду әнна мұхаммадан расулаллах, я шайық әпенде, мені өзіңе қабыл ет, шакірт-мүрит ет, менде иман дәмін татайын." деп шахада айтып мұсұлман болады.
- Шайық Бахауддиін Әділдің сұхпатынан үзінді.
Түйін: әрбіріміз жүрегімізге сақтап, бойымызда нұр етіп алып жүрген иманның қадір-қасиетімен бағасына жете білелік. Жұма қабыл болсын.
23 сәуір 2021.
ناقشىباندى اۋليەمەن موناق
بىر كۇنى ايگىلى اۋليە شايىق شاح ناقشىباندى (1318–1389) الىس جاققا اتپەن ساپارلاپ بارا جاتسا، جولدا ساپ ەتىپ ءبىر كاپىر موناق شىعا كەلىپتى دە، اۋليەنىڭ مىنگەن اتىنىڭ تىزگىنىنەن ۇستاي قالىپتى.
ول موناق ، "ەي شايىق اپەندە، سەن بۇل دۇنيە كاپىر ءۇشىن ءجانناتتا، ال مۇحمين-مۇسۇلمان ءۇشىن توزاق دەپ ايتىپتىڭ عوي، بۇل نە دەگەنىڭ؟ سەن ماعان قاراشى، جارتى كۇن بولدى، مەن جالاڭاياق جاياۋ كەلە جاتىرمىن، اياقتارىم تىلىنگەن جارا-جارا، ال سەن اتتىڭ ۇستىندە قينالماياق كەلە جاتىرسىڭ. مەنىڭ باسىم اشىق جالاڭباس كولەڭكەسىزبىن، توبەمنەن كۇن ءوتىپ، تەرلەپ-تەپشىپ ميىم قايناپ تۇر، ال سەنىڭ توبەڭدە كوتەرگەن كۇندىگىڭ بار، كولەڭكەدە كەلە جاتسىڭ. مەنىڭ كيگەن كيىمدەرىم ابدەن توزعان، جىرتىق-جىرتىق قىرىق شوقپىت، ال سەنىڭ ۇستىڭە كيگەنىڭ سونداي ادەمى، شاڭ جۇقپاعانداي، قۇددى ءبىر باي-مىرزا قىزايداي كيىنگەنسىڭ، سەن راقاتتاسىڭ. ەندەشە، ءقازىر ماعان ءتۇسىندىرشى، نەگە مەنىڭ تۇراعىم ءجاناتتا، ال سەن تۇراعىڭ توزاقتا؟" دەپ ءسوزىن تامامدايدى.
اۋليە شايىق شاح ناقشىباندى، "مەندە جىلقى ۇستىندە كەلە جاتقالى كوپ بولدى، اتتىڭ ەرى بۇتىما باتىپ، ساندارىم سىزداپ، اياقتارىم ۇيىعاننان ونىڭ بار-جوعىن سەزىنە الماي تۇرمىن. كۇننىڭ ىستىعىنان قورعايتىن كۇندىگىمدى قولىما ۇستاعالىدا ۇزاق بولدى، يىعىم اشىپ، قولىم تالىپ، قولىم يىعىمنان ۇزىلەردەي بولىپ تۇر. كۇننىڭ ىستىعىنان، باسىممەن ارقا جونىمنان شىمىرلاپ تەر شىعىپ، كينگەن كيىمدەرىم شىققان اششى تەرىمە ابدەن مالىنعان. ءقادىرلى موناق، ەندى سەن ايىتشى، سەنشە مەن ءجانناتتا ءومىر ءسۇرىپ جاتقاندايمىن با؟ ساعان كەلسەك، سەن جالاڭاياق ءجۇرسىڭ، اياعىڭ قۇمعا كۇيسەدە، شاعىل تاسقا سۇرىنسەدە، توپىراققا سىزداسادا، ايتەۋ امان ەسەن ءجۇرىپ، ساپارىڭدى شەگىپ كەلە جاتسىڭ. توزاقتا ادامدار جانىپ تۇرعان وتە ىستىق وتتىڭ ۇستىندە ءجۇرۋ كەرەك بولادى، ال سەن وعان قاداي شىدايسىڭ؟ قايسىسى قيىن؟ ءبۇل جەر، الدە ول جەر؟ بۇندا باسىڭدى كۇن قاقتاعانىمەن، توزاقتا بۇرقىراپ قايناپ تۇرعان قورعاسىندى باسىڭا قۇيادى، ال وعان قالاي شىداماقسىڭ، ول كەزدە قانداي سەزىنبەكسىڭ؟ مەنىڭ كيگەن كيمىمدى ءوزىڭنىڭ توزعان كيىمدەرىڭدى سالىستىرىپ، نالىپ وتىرسىڭ، ال توزاقتا ۇستىڭە وتتان جاسالعان كيىمدەردى كيگىزەدى، ول كەزدە قايدا بارماقسىڭ، بويىنا نەنى پانا ەتەرسىڭ؟ قانەكي، سەن ايتشى، اياعىڭنىڭ استىندا باسىپ تۇرعان جەرىڭ ءجانناتقا ۇقساپ تۇرما، الدە ول جاق ءجانناتقا ۇقساپ تۇرما؟ سوندىقتان، بۇل دۇنيە - وسى جەر، سەن ءۇشىن ءجاننات. ال ءبىز ءۇشىن ءجانناتتا وسى جەردەگى سەكىلدى قيىندىقتارمەن جايسىزدىكتەر بولمايدى، وندا بۇنىڭ بىرەۋىدە جوق، وندا اتقا ءمىنىپ ساپار شەگىپ ارىپ-تالماق جوق، شارشاماق جوق، ىستىقتاۋ جوق، تەرلەمەك جوق، ول ارادا تەك قانا راقاتپەن جايلىلىق بار، كورىپ بىتپەس سانسىز ادەمىلىك بار ..." دەپ جاۋاپ بەرىپتى.
اۋليەدەن مۇنى ەستىگەن موناق، ء"اشحادۋ ءال ءلا يلاحا يللاللاح، ۋا ءاشحادۋ ءاننا مۇحاممادان راسۋلاللاح، يا شايىق اپەندە، مەنى
وزىڭە قابىل ەت، شاكىرت-مۇريت ەت، مەندە يمان ءدامىن تاتايىن." دەپ شاحادا ايتىپ مۇسۇلمان بولادى.
- شايىق ءباحاۋدديىن ءادىلدىڭ سۇحپاتىنان ءۇزىندى.
تۇيىن: ءاربىرىمىز جۇرەگىمىزگە ساقتاپ، بويىمىزدا نۇر ەتىپ الىپ جۇرگەن يماننىڭ قادىر-قاسيەتىمەن باعاسىنا جەتە بىلەلىك. جۇما
قابىل بولسىن.
23 ءساۋىر 2021.
Сілтеме: https://www.nvrislam.net/index.php?j=kz&post=10